Dag 11 La Cambe, Pointe Du Hoc, Omaha Beach, Gold Beach, Juno Beach, Sword Beach

Gisteren zijn we weer op pad geweest om diverse monumenten en bezienswaardigheden te bekijken die te maken hebben met de tweede wereld oorlog en met name D-day. De vorige keer hebben we Utah beach en het schiereiland cotentin verkend en dit keer was het de beurt aan de andere stranden: Omaha Beach, Gold Beach, Juno Beach en Sword Beach.

Net als de vorige keer heb ik van te voren een route uitgestippeld en een paar bezienswaardigheden als favoriet aangemerkt. Dit moet ook wel want er is zo ongelovelijk veel te zien en te doen dat als je alles wil zien je sowieso een week en misschien langer voor moet uittreken. De vraag is echter ook of je echt alles wilt zien, de meeste musea hebben namelijk al redelijk veel overlap.

We zijn de dag begonnen in La Cambe. Dit ligt op een uur en drie kwartier rijden van ons huisje en redelijk in de richting van Utah Beach. Bij La Cambe is een grote duitse begraafplaats waar ruim 21000 duitse soldaten die tijdens de slag om normandie zijn gesneuveld liggen begraven. De begraafplaats was netjes verzorgd en bestond uit een monument dat in het midden stond op een verhoging met daar omheen een grasveld met allemaal ingegraven stenen die als grafsteen dient met bij elke steen twee namen van gesneuvelde soldaten. Per zoveel stenen stonden 5 stenen kruizen opgesteld. Op sommige stenen stond "Ein Deutsche Soldat" omdat de identiteit niet bekend was.

Ondanks dat de duitse soldaten voor de "verkeerde" kant hebben gevochten was dit voor de meeste waarschijnlijk niet vrijwillig of zijn ze dusdanig geindoctrineerd dat ze dachten dat ze op dat moment het juiste deden. Dit alles heeft er in ieder geval niet toe geleid dat deze begraafplaats geen mooie en vredige plek is geworden. Het is in elk geval geen overdreven plek en ze worden niet als helden vereerd.

Na de begraafplaats zijn we doorgereden naar "Pointe du Hoc". Dit is een rotsformatie aan zee in de buurt van Omaha Beach. Hier zijn tijdens D-day rangers van het amerikaanse leger de 30 meter hoge kliffen op geklommen om vervolgens de diverse bunkers en wapens onklaar te maken. Voordat de rangers bij de klif aankwamen is deze flink gebombardeerd. Dit is nog altijd erg goed zichtbaar doordat de kraters vandaag de dag nog in tact zijn. We hebben hier een rondje gelopen (het gebied was flink groter dan van te voren verwacht!) en tijdens het rondje hebben we de diverse informatieborden en bunkers bekeken. Helaas was het wel erg druk. Het is erg indrukwekkend om te zien en te  bedenken dat er soldaten in de omstandigheden van toen zulke stijle rotsen hebben beklommen en uiteindelijk de missie succesvol hebben uitgevoerd.

Daarna zijn we naar Omaha Beach gereden en hebben we het strand en de monumenten aan de rand van het strand bekeken. Hoewel dit in tegenstelling tot Utah Beach wat meer een echt strand is (mensen die liggen te zonnen en te zwemmen) was er op het strand zelf niet veel te zien m.u.v. de monumenten. 
We zijn toen een stukje verder gereden naar het Overlord museum. Dit is een vrij nieuw museum vlakbij de Amerikaanse begraafplaats (zie verderop) met een aardige collectie aan spullen en dan met name voertuigen. Bijna alles is afgebeeld in een zogenaamd scene met aangeklede poppen. Hierdoor krijg je een goed beeld van hoe de tentoongestelde attributren destijds gebruikt werden. De informatie werd in zowel frans als engels getoond hoewel de engelse tekst niet altijd goed te lezen was. Dit museum is niet al te groot en met een uurtje waren we er doorheen.

Na het museum zijn we een paar minuten verder gereden naar de Amerikaanse begraafplaats. Hoewel er veel minder gesneuvelde soldaten begraven liggen dan op de duitse begraafplaats (iets minder dan 10000) is deze begraafplaats vele malen groter. Daarnaast ligt de begraafplaats vlak aan zee en kijk je uit op Omaha Beach. De begraafplaats is in feite een groot park met in het midden een groot monument (bekend van o.a. speeches van Ronald Reagan en diverse herdenkingen) met aan de andere kant van een grote vijver de graven. Op elk graf staat een wit marmeren kruis en de kruizen staan kaarsrecht achter elkaar. Dit zorgt voor een indrukwekkend gezicht. Het viel vooral op hoe goed verzorgt de hele begraafplaats is. Het gras is overal netjes gemaaid en erg groen en ook de bomen worden netjes bij gehouden. Het grote verschil met de duitse begraafplaats is dan ook dat de soldaten hier veel meer als helden worden vereerd en dat koste noch moeite gespaard lijken te zijn.

Na de begraafplaats zijn we verder gereden naar Arromanches-les-bains. Dit ligt bij Gold Beach waar het engelse leger aan land is gegaan. Hier zijn we naar een filmvoorstelling gegaan die op 9 grote schermen in 360 graden wordt vertoond. De film duurde ongeveer 20 minuten en bestond uit archief materiaal in zwart wit. Het was een erg unieke ervaring door de combinatie van muziek, het geluid van explosies en beschietingen en daarnaast rondom de beelden. De film vertelde het verhaal vanaf de voorbereidingen van D-day tot aan de bevrijding in Parijs. Zonder overspoeld te worden door informatie was dit een mooie manier om een samenvatting te geven van alles wat er in Normandie is gebeurt.

Na de film hebben we nog wat foto's gemaakt vanaf boven van Gold Beach en van de kunstmatige havens die tijdens de tweede wereldoorlog door de geallieerden zijn geplaatst en nog altijd op een afstandje van het strand in zee liggen. 
We zijn toen verder gereden naar Juno Beach waar tijdens D-day de Canadezen aan land zijn gegaan. Hier hebben we gekeken naar de monumenten aan het strand waaronder het Canada huis, een van de eerste huizen die bevrijd is tijdens D-day. Het weer begon toen een klein beetje om te slaan en we zijn toen verder gereden naar Sword Beach.

Eenmaal aangekomen in Sword Beach begon het erg hard te waaien en zou het niet lang meer duren totdat er een flinke onweer bui aan kwam. We hebben toen alleen het standbeeld van Bill Milllins bekeken, een doedelzakspeler die tijdens D-day op het strand zijn doedelzak speelde terwijl het strand nog door de duitsers beschoten werd.

We zijn daarna naar Strongpoint Hillman gegaan. Een bunker complex bestaande uit meerder bunkers die is ingericht als kleinschalig en gratis toegankelijk museum. Nadat we het museum in de hoofdbunker bekeken hadden wilde we nog de andere bunkers bekijken ware het niet dat er op dat moment een flinke onweersbui los barste. We zijn toen in de auto gaan schuilen (want ook de paraplu hield ons niet droog) en verder gereden naar het laatste punt van de dag de Pegasus Bridge.

Deze brug was een erg belangrijke om veroverd te worden omdat dit naast een andere brug het enige toegangspunt was voor de britse parachutisten om bij de britse infanterie te kunnen komen en daarmee een belangrijk strategisch punt. We hebben alleen de brug (die nog gewoon in gebuik is) en de monumenten er omheen bekeken en zijn niet naar het bijbehorende museum gegaan omdat deze bijna dicht ging. We hebben toen nog een drankje gedaan bij het cafe naast de brug en zijn daarna weer terug naar het huisje gereden.

Al met al was het een lange maar mooie dag en hebben we veel gezien.